Simona Brenner to znakomita archeolożka. Ceniona na świecie specjalistka od antycznej biżuterii. Nie ma lepszych niż ona. Ale tylko wtajemniczeni wspólnicy wiedzą, że Simona ma również drugi zawód – jest wytrawną złodziejką. Kradnie cenne artefakty z magazynów wykopaliskowych, na zlecenie bogatych tego świata.

Nowe zlecenie jest intrygujące i nieco trudniejsze niż zwykle. Simona ma ukraść złoty diadem ze skarbu Priama. Diadem, który znalazł Heinrich Schliemann w czasie wykopalisk w Troi pod koniec XIX wieku, a który w wyniku zawieruchy dwóch wojen odnalazł się w 1993 roku w Muzeum Puszkina w Moskwie. Tylko, że to wcale nie jest oryginalny diadem. Schliemann zrobił kopię i to właśnie ona jest w Muzeum Puszkina, a prawdziwy diadem leży schowany gdzieś w magazynach na terenach dawnej Troi. Simona o tym wie, ale świat jest przekonany, że oryginał jest w Moskwie. Zadanie archeolożki polega na zdobyciu z moskiewskiego muzeum certyfikatu umożliwiającego wywóz diademu. Certyfikat można zdobyć w prosty sposób, kupując w pamiątkowym sklepiku kopię diademu. Ale Simonie to za mało. No i to nie koniec zadania. Zleceniodawca chce przecież prawdziwy diadem, a nie muzealną kopię.

Jak to jest, że na najlepsze książki trafia się przypadkiem. Lata temu czytałam doskonałą, nagrodzoną Wielkim Kalibrem „Ofiarę Polikseny” Marty Guzowskiej. Teraz wróciłam na tereny starożytnej Troi z nową bohaterką Simoną Brenner w powieści kryminalnej „Chciwość”. Chociaż zastanawiam się, czy zaklasyfikowałabym tę książkę jako kryminał. Bardziej przygodówkę w stylu Indiany Jonesa. W końcu tam też było trochę kryminalnych, sensacyjnych scen.

Simona Brenner to bohaterka wydawałoby się kontrowersyjna. Sama autorka wspomina w Posłowiu, że miała dylemat, bo jej wewnętrzny archeolog kłócił się z wewnętrzną pisarką, no bo jak to archeolog – złodziej? To nieetyczne, niemoralne, nie, nie, nie. Ale to jest takie ciekawe. I wiecie co, naprawdę jest ciekawe.

„Chciwość” to nie jest powieść na Wielki Kaliber, raczej na mały kaliber. Ale jest świetnie napisana. Marta Guzowska jako archeolog czuje klimat, umie go przekazać i co ważniejsze wciągnąć w to czytelnika. W trakcie lektury przenosisz się na tereny Troi, biegasz po uliczkach tureckich miasteczek i pływasz po greckich wyspach. Poznajesz mnóstwo szczegółów z pracy archeologa, fragmenty starożytnej historii, która pełna jest niedomówień
i zawiłości. Do tego trochę współczesnej tureckiej kultury, a wisienką na torcie są postacie. Simona Brenner jest mądra, inteligentna, ma niewyparzony język, a jej cięte riposty tną celniej niż niejeden bicz. Potrafi zaleźć za skórę, ale nie sposób jej nie lubić. Ivan i Tina to tacy filmowi bohaterowie, którzy muszą być w każdej historii przygodowej. Ivan lubi się polansować, a Tina  to typ słodkiej idiotki, chociaż do końca miałam nadzieję, że jednak okaże się to tylko maską. A ku zaskoczeniu wielu z was moją ulubioną postacią, czy właściwie postaciami obok Simony są dziadek Urana – żywa skarbnica wiedzy i historii oraz Konstantinos, o którym nie napiszę nic, bo nie chcę Wam psuć zabawy.

Kiedy rozpoczynałam przygodę z Simoną oczekiwałam ciekawej intrygi, wartkiej akcji i jej nieoczekiwanych zwrotów, i doczekałam się. Marta Guzowska po mistrzowsku prowadzi czytelnika po ciemnych zakamarkach umysłów swoich bohaterów. Mąci, plącze, sprowadza na manowce, zaskakuje w momencie, gdy wydaje Ci się, że wszystko już wiesz. Przy tym na końcu rozwiązuje ten węzeł sprawnie niczym koronkarka poplątane nici. Morał? Chciwość nie popłaca i może nas wiele kosztować.

„Chciwość” to bardzo interesująca lektura dla fanów archeologii, historii starożytnej, powieści przygodowych. Wątek kryminalny to tylko część całej opowieści, dodatek, którego zadaniem jest uatrakcyjnienie historii. Nie każdy bowiem kocha historię, nie każdy chciał jako dziecko zostać archeologiem. Ale prawie każdy z nas marzył lub marzy nadal, by znaleźć skarb. Nie dla wzbogacenia się, ale dla czystej frajdy. I taka właśnie jest „Chciwość” – to sama frajda dla czytelnika.

Okładka pochodzi ze strony wydawnictwa Burda Książki