Lata 30-ste XX wieku. Hanka Renowicka, młoda mężatka, odkrywa dowiaduje się, że jej mąż ma sekret. Był już żonaty! Co więcej! Nadal jest! Nie mówiąc nic nikomu, postanawia sama dojść do prawdy i rozwiązać zagadkę. A że inteligencji i sprytu Hance nie brakuje, rozpoczyna śledztwo. Jednak cała sprawa komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy Hanka wikła się w szpiegowską aferę.

„Pamiętnik Pani Hanki” to doskonała komedia kryminalna, autorstwa Tadeusza Dołęgi – Mostowicza. Miłość, zdrada i bandyci w białych rękawiczkach, na tle obyczajów i w pewnym sensie historii Polski tuż przed wybuchem II wojny światowej.

Nie znajdziemy tu jednak nużących opisów wyszukanych toalet pań z towarzystwa. Za to będzie trochę polityki, trochę plotek, a wszystko okraszone ciętym, inteligentnym dowcipem Hanki Renowickiej. Autorka pamiętnika (bo zgodnie ze wstępem Dołęgi – Mostowicza, on tylko udostępnia jej zapiski) bezlitośnie obnaża pustkę moralną i intelektualną elit towarzyskich przedwojennej Warszawy. Sama Hanka, też nie jest święta, zwłaszcza z jej zamiłowaniem do intryg i stawiania na swoim. Słusznie autor książki, pisze we wstępie, że pamiętnik ten jest „dokumentem obyczajowości i psychiki dzisiejszej kobiety kulturalnej oraz jej środowiska”*. Czytelnik bowiem poznaje nie tylko obyczaje, ale także modę i styl życia najbogatszych warstw społecznych końca lat 30-stych. A akcja powieści toczy się nie tylko w Warszawie, ale również w Krynicy, do której na wypoczynek ściągały najlepsze nazwiska w kraju i która, zwłaszcza w okresie zimowym, stawała się tym, czym dzisiaj jest Zakopane, stolicą Polski.

Podsumowując, książka świetna! Czyta się jednym tchem. A pomysły Hanki Renowickiej powodują niekontrolowane wybuchy śmiechu. 

„Pamiętnik Pani Hanki” to ostatnia powieść Dołęgi – Mostowicza. Niedługo po jej wydaniu wybuchła wojna, a autor zginął w pierwszych dniach walki. Mimo, że zaczęłam przygodę z książkami Mostowicza od końca, to na pewno przeczytam inne jego pozycje. Bo skoro w ostatniej powieści autor prezentuje tak fantastyczne pióro, styl, język, to jak wspaniałe muszą być jego wcześniejsze utwory.