„Klątwa Tudorów” to ostatnia jak dotąd (zakładam, że ostatnia w ogóle, przynajmniej chronologicznie) część cyklu Wojny Kuzynów autorstwa Philippy Gregory. Książka ta łączy jednocześnie Wojny Kuzynów z cyklem tudorowskim, jest swoistym spoiwem, w którym patrzymy na końcówkę panowania Henryka VII i pierwszych trzydzieści lat panowania Henryka VIII, z perspektywy osoby teoretycznie postronnej, Małgorzaty Pole.
Małgorzata Pole, wdowa po Ryszardzie Pole, nie jest postacią znaną powszechnie. Wychodząc za mąż zależało jej tylko na jednym, odcięciu się (przynajmniej na pozór) od rodowego nazwiska. Małgorzata bowiem wywodziła się z rodu Plantagenetów, w którym Henryk VII widział zagrożenie dla swojego panowania. Jej życie pełne było wzlotów i upadków, praktycznie całą rodzinę straciła w Tower, a na koniec i jej przyszło trafić do niesławnej wieży. Przykład kobiety silnej, inteligentnej, niezwykle twardej, potrafiącej stawić czoła największym przeciwnościom losu.
„Klątwa Tudorów” rozpoczyna się w miejscu, w którym skończyła się „Biała księżniczka” (historia Elżbiety York, żony Henryka VII Tudora). Brat Małgorzaty, Edward właśnie został ścięty z rozkazu Henryka VII. Król obawiał się, iż młody potomek Plantagenetów w końcu stanie się zarzewiem buntu Anglików, chcących przywrócić na tron stary ród. Chwilę później umiera królowa Elżbieta York, kuzynka i sojuszniczka Małgorzaty, która teraz będzie musiała samodzielnie stawiać czoła Królowej Matce, Małgorzacie Beaufort i królowi Henrykowi VII. Jej jedyną pociechą jest możliwość pełnienia funkcji opiekunki młodego księcia Artura i jego świeżo poślubionej żony Katarzyny Aragońskiej, z którą Małgorzata bardzo się zaprzyjaźniła. Fabuła powieści obejmuje aż czterdzieści dwa lata, pokazując tym samym początki panowania Henryka VIII, aż do momentu, w którym dochodzi do piątego ślubu króla, z Katarzyną Howard. Małgorzata Pole była świadkiem wszystkich najważniejszych wydarzeń rozgrywających się za panowania tego monarchy. Widziała reformę Kościoła, zmieniające się wciąż plany króla, rozgrywki, które prowadził z Rzymem w sprawie rozwodu z Katarzyną Aragońską i żonglowanie angielską arystokracją, kiedy to w ciągu jednej minuty można było stać się zdrajcą, by za chwilę na powrót cieszyć się największym uznaniem.
„Klątwa Tudorów” to niezwykle ciekawa i barwna powieść, w której Gregory po raz kolejny pokazuje czytelnikowi wspaniałą angielską historię. Opisuje ją w niezwykle intrygujący sposób, sprawiając, że czytelnik nie może się oderwać od lektury. Każdy rozdział to świetnie przedstawiona panorama społeczno – obyczajowa, dokumentująca wydarzenia z okresu panowania Henryka VIII Tudora, z wyczuwalnym, acz subtelnym komentarzem. Powieść historyczna ma to do siebie, że bazuje na faktach, na określonej literaturze, ale autor zawsze doda od siebie trochę fikcji, a w przypadku Gregory ta fikcja wydaje się być niezwykle realna. Kiedy Małgorzata Pole opisuje swoje uczucia, emocje, myśli, które nią targają, to wydaje się jakby autorka weszła do głowy swojej bohaterki i wiedziała, co ona wtedy naprawdę myślała. Niezwykle plastyczne obrazy, które Gregory tworzy opisując ulice Londynu, trakty, budowle, komnaty, przedstawiając poszczególne wydarzenia, zarówno te mniej jak i bardziej znaczące, te prawdziwe i te fikcyjne, powodują, że czytelnik bez wysiłku wyobraża sobie każdą scenę, każdą postać. I choć dla mnie już zawsze Katarzyna Aragońska będzie miała twarz Marii Doyle Kennedy, która wystąpiła w tej roli w doskonałej produkcji „The Tudors”, to Gregory sprawiła, że przestała być dla mnie smutną królową. Dzięki poznaniu jej pierwszych lat życia na dworze Henryka VII, a potem męża Henryka VIII (nie, nie czytałam jeszcze „Wiecznej księżniczki”) kiedy wiodła życie beztroskie, szczęśliwe i jedyne czego pragnęła to być dobrą królową dla swoich poddanych, odczarowałam w mojej głowie obraz nieszczęśliwej królowej, którą potem się stała.
„Klątwa Tudorów” Philippy Gregory to kolejna doskonale napisana powieść, po którą warto sięgnąć i poznać historię Małgorzaty Pole i jej niełatwego życia w Anglii Henryka VIII. Świetnie skonstruowana, bardzo dobrze oddająca realia tamtego okresu, napisana cudownym językiem i przede wszystkim wciągająca, intrygująca książka, od której nie można się oderwać.
Gregory Philippa Dwie królowe
Gregory Philippa Kochanice króla