Nie wiadomo kiedy hrabia de Saint – Germain się urodził, istnieje wiele przypuszczeń co do jego pochodzenia. Spekulowano, że był nieślubnym synem hrabiego Adanero z Bayonne i Marii Anny Neuburskiej, wdowy po Karolu II Habsburgu, królu Hiszpanii. Inna wersja podawała, że jego ojcem był Franciszek II Rakoczy, książę Siedmiogrodu.
Pierwszy raz hrabia pojawił się w 1710 roku w Wenecji, gdzie spotkał hrabinę de Georgy. Podawał się wówczas za markiza Balletiego, a jego wiek określano na około czterdzieści lat. Z wielu różnych źródeł wynika, że w kolejnych latach hrabia był gościem kilku tajnych stowarzyszeń i lóż wolnomularskich.
Kolejny raz pokazał się w 1758 roku w Wersalu i nabył kwatery w Zamku Chambord, wywołując wielkie poruszenie wśród społeczeństwa. Zasłynął ogromnym bogactwem, często pokazywał się obwieszony drogimi klejnotami i we wspaniałych strojach. Ponadto rozdawał prezenty, cenne tkaniny i diamenty. W tym samym czasie pojawiła się plotka o długowieczności hrabiego de Saint – Germain, który był doradcą Ludwika XV Burbona i Madame de Pompadour. Po próbie aresztowania w 1760 roku opuścił Paryż i wyjechał do Rosji, prawdopodobnie do Sankt Petersburga, gdzie był doradcą w okresie, gdy panowanie obejmowała Katarzyna II. Spekulowano, że hrabia przyczynił się do wyniesienia monarchini na tron. W rok później hrabia wyjechał do Północnych Niderlandów, obecnie Belgii i nabył tam ziemię, przyjmując nazwisko Surmount. Negocjował z ministrem Karlem Cobenzlem swoje usługi, obróbkę drzewa, skóry, wytwarzanie farb olejnych. Wspomniał ministrowi
o swoim królewskim pochodzeniu i dokonał rzekomej przemiany kawałka żelaza w coś, co przypominało złoto. Następnie zniknął na jedenaście lat.
Kolejny raz pojawił się w 1774 roku przedstawiając się bawarskiemu hrabiemu jako Freiherr Reinhard Gemmingen-Guttenberg, hrabia Tsarogy. Dwa lata później, w Niemczech tytułował się hrabią Welldone i ponownie proponował swoje wyroby, kosmetyki, alkohol i kość słoniową. Wysłannicy króla Fryderyka II poczuli się jednak urażeni opowieściami hrabiego o rzekomej transmutacji żelaza w złoto i jego porównywaniu się do Boga. Króla zaś poinformował, że jest wolnomularzem.
Zamieszkał w domu księcia Karla von Hesse-Kassel, gubernatora Schleswig – Holstein, gdzie studiował ziołolecznictwo i chemię. Księciu przedstawił się jako Franciszek II Rakoczy, książę Siedmiogrodu.
Hrabia de Saint – Germain zmarł na dworze księcia 27 lutego 1784 roku prawdopodobnie na zapalenie płuc. W księgach parafialnych kościoła w Eckernförde odnotowano jego pogrzeb w dniu 2 marca, jednak gdy kilka dni później otwarto trumnę, okazała się pusta.
Niecały rok później, 15 lutego 1785 roku hrabia był rzekomo widziany w towarzystwie alchemika Cagliostro, lekarza Franza Mesmera i pisarza Louis Claude’a Saint Martina, podczas zjazdu okultystów w Wilhelmsbad.
Pogłoski o żyjącym Saint – Germainie pojawiły się ponownie w 1835 roku w Paryżu. Rok później został rozpoznany na pogrzebie księcia Karla von Hesse-Kassel. W 1842 roku Lord Lytton nazwał go bliskim przyjaciele, a w 1867 hrabia wziął udział w spotkaniu Wielkiej Loży Mediolanu. Ostatnie informacje o pojawieniu się hrabiego pochodzą z 1896 roku, kiedy hrabiego miała spotkać teozof Annie Besant oraz 1902, kiedy to miało dojść do spotkania z Rudolfem Steinerem.
Literatura
– Postać Hrabiego de Saint-Germain pojawia się w książce „Rękopis znaleziony w Saragossie” Jana Potockiego. Występuje tam wzmianka, iż Hrabia de Saint-Germain jest nieśmiertelnym współwychowankiem Żyda Wiecznego Tułacza, będącym synem żołnierza rzymskiego i syryjskiej kobiety, a jego prawdziwe imię brzmi Germanus.– Postać Hrabiego de Saint-Germain natchnęła słynnego francuskiego pisarza Aleksandra Dumas do napisania jednej z cyklu książek „Pamiętniki lekarza” – „Józef Balsamo”.
– Postać Hrabiego de Saint-Germain pojawia się w książce „Wahadło Foucaulta” autorstwa Umberto Eco.
– Saint-Germain pojawił sie w utworach Michaela Scotta „Alchemik”, „Mag”, „Czarodziejka”
– Chelsea Quinn Yarbro jest autorką kilkunastu horrorów o wampirze, którego postać zainspirował Saint Germain.
– Saint-Germain pojawia się w opowiadaniu Puszkina pt. „Dama Pikowa”
– Saint-Germain jest zakulisowym, ezoterycznym Mistrzem, który pociąga za sznurki amerykańskiej rewolucji w opowiadaniu „Dwie korony Ameryki” Katherine Kurtz.
– W książce Traci Harding „Kosmiczny Logos” Saint-Germain pojawia się jako Mistrz Rakoczy.
– Mała wzmianka o Hrabim jest zamieszczona w książce „Klub Dumas” Arturo Pérez-Reverte (dokładnie na str. 290)– Hrabia Saint-Germain pojawia się również w Trylogii czasu Kerstin Gier
– Jako bohater negatywny pojawia się w książce „Pan Samochodzik i Krzyż Lotaryński” Arkadiusza Niemirskiego
– Postać hrabiego de Saint Germain pojawiła się również w książkach „Ręce precz od tej książki” i „Rozmowy ze śmiercią”, autorstwa Jana van Helsinga.
– Hrabiemu de Saint-Germain poświęcony jest jeden rozdział w książce „Ludzie o nadludzkich mocach” Andrzeja Sarwy
– Postać Saint-Germain’a opisana jest w opowiadaniu Waldemara Łysiaka „Eliksir Młodości”, części II zbioru Perfidia oraz eseju „Człowiek z Chambord” w zbiorze Francuska ścieżka.
-Postać Hrabiego de Saint-Germain występuje w książce Michaela Scotta, jako Nieśmiertelny mistrz żywiołu Ognia.
Komiks
– Saint-Germain pojawia się w komiksie „Sandman: The Dead Boy Detectives” (do którego scenariusz napisał Neil Gaiman)
– Autor mangi „D.Gray-man” zaznaczył, że demoniczny złoczyńca Millenium Earl był wzorowany na Saint-Germainie
– W jednym z numerów komiksu „The X files” hrabia występuje jako postać epizodyczna.
Gry
– Pojawił się w grze wideo „Castlevania: Curse of Darkness” jako tajemnicza postać podróżująca w czasie.
– W grze MMORPG „Nexus War” znajduje się wyspa Saint-Germaina.
– Gra RPG „Unknown Armies” przedstawia Saint-Germaina jako nieśmiertelną, tajemniczą postać, znaną też jako „Pierwszy i ostatni człowiek”
Muzyka
– Saint Germain, w skrócie St Germain, jest pseudonimem scenicznym francuskiego muzyka Ludovica Navarre’a, tworzącego muzykę z pogranicza nu-jazzu, house’u i lounge’u.mag: Sekrety Nieśmiertelnego Nicholasa Flamela.